اسکواموس سل کارسینومای دهان (OSCC) شایع ترین نو سرطان سر و گردن است. میزان بقای ۵ ‏- ساله این سرطان طی دو دهه گذشته همچنان کمتر از50% باقی مانده است و لذا ابداع روش های جدید برای تشخیص زود هنگام آن ضروریست. بزاق برای تشخیص برخی بیماری های سیستمیک استفاده می شود و کاربرد آن در تشخیص OSCC تحت بررسی است. از میان ترکیبات متعدد بزاق که در تشخیص OSCC استفاده میشوند، شواهد فراوانی در ارتباط با کاربرد سایتوکاین ها وجود دارد. در برخی مطالعات تولید بیش از حد سایتوکاین های پیش التهابی و پرو - آنژیوژنیک توسط سلول های OSCC گزارش شده است و نقش سایتوکین ها در پیشرفت و آنژیوژنز تومور به خوبی شناخته شده است. با این حال، بسیاری از بیماری های التهابی و اختلالات ایمونولوژیک می توانند بر سطح سایتوکاین های موجود در سرم و بزاق اثر داشته باشند. در این مقاله به بررسی مروری مطالعاتی که در این زمینه منتشر شده اند و برخی نقاط فوت و ضعف آنها پرداخته شده است.  

‏مقدمه:

‏سرطان دهان 80% تا 90% از سرطانهای سر و گردن را تشکیل مددهد و شایع ترین تومور(%OSCC (%80 -90 است. در سراسر جهان با وجود پیشرفت های درمانی، میزان بقای ۵ ‏ساله سرطان سر و گردن طی دو دهه گذشته همچنان کمتر از۵٠ ‏درصد باقی مانده است. مشکلات ناشی از متاستاز، عود موضعی و مشکلات درمانی که بدلیل مراجعه دیر هنگام بیمار بوجود می آ ید، مانع اصلی درمان OSCC میباشند. بنابراین، تشخیص زودرس یک روش ارزشمند در بهبود نتایج درمان و  در نتیجه افزایش طول عمر بیمار است. 

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تحلیل ریشه دندان 6 ماه پس از درمان ارتودنسی فعال و ارتباط آن با ریسک فاکتورهای احتمالی انجام گردید. 

‏مواد و روشها: در این پژوهش تعداد ٩٧ ‏بیمار ( ١٨ ‏- ١٠ ‏ساله) با مال اکلوژن کلاس I و دندانهای نامنظم که با کاربرد دستگاه ثابت و به روش اکسترکشن پرمولرها درمان شده بودند، شرکت داشتند. بیماران با استفاده از CBCT قبل و 6 ماه پس از درمان ارتودنسی فعال مورد ارزیابی قرار گرفتند. این ارزیابی تمام دندانها از مولر اول راست تا مولر اول چپ در هر دو فک را شامل می شد. شاخص Malmgren برای ارزیابی تحلیل ریشه بکار برده شد. بی نظمی کانتور ریشه (تحلیل ریشه از نوع درجه ١ ‏) در بیشتر دندان ها در قبل از درمان فعال دیده شد و بنابراین، در این مطالعه تحلیل ریشه مرتبط با درمان ارتودنسی، تحلیل با درجه ٢ ‏(تحلیل ماینور یا تحلیل ریشه به میزان <2 mm)) یا درجات بالاتر درنظر گرفته شد. 

‏نتایج: تحلیل ماینور در 10%  بیماران و تحلیل شدید ریشه (تحلیل درجه ٣ ‏یا تحلیل ریشه به میزان <2 mm)) در ٢ ‏بیمار مشاهده گردید. تحلیل ریشه در فک بالا بویژه در انسایزورها فراوانی بیشتری داشت. تحلیل ریشه با ریسک فاکتورهای مورد بررسی همبستگی معنادار آماری نشان نداد. 

‏نتیجه گیری: شش ماه پس از درمان ارتودنسی فعال، تحلیل ریشه با اهمیت کلینیکی در 4% بیماران شناسایی شد. بعبارت دیگر در 96% بیماران، ارزیابی توسط CBCT اطلاعات قابل ملاحظه ای را نشان نداد. عواملی که در این مطالعه بعنوان ریسک فاکتورهای احتمالی درنظر گرفته شدند، شش ماه پس از درمان ارتودنسی فعال تاثیر قابل توجهی بر مقدار تحلیل ریشه نشان ندادند. 

‏کلیدواژه: شاخص تحلیل ریشه دندان، ارتودنسی، توموگرافی کامپیوتری با اشعه مخروطی ، CBCT ، مال اکلوژن کلاس I ، کراودینگ، نامرتبی دندانها ، دندان های نامرتب، تحلیل ریشه دندان مرتبط با درمان ارتودنسی: تشخیص توموگرافی و بررسی ریسک فاکتورها 

مقدمه:

‏مطالعات متعدد درمان ارتودنسی را عامل تحلیل خارجی ریشه شناخته اند. در میان بیماران تحت درمان ارتودنسی، میزان بروز تحلیل ریشه مرتبط با درمان ارتودنسی یا OIRR از 1% تا 100% ‏گزارش شده است. این گوناگونی گسترده به چند عامل از جمله روشهای معاینه، تعریف بکار رفته برای تعیین تحلیل ریشه، نوع دستگاه و نیروهای مورد استفاده بستگی دارد.

در این مقاله، روشهای ارزیابی مواد ادهزیو و آزمایشات بررسی عملکرد توام ماده ترمیمی- ادهزیو معرفی میشوند. در حال حاضر روس استاندارد برای ارزیابی ادهزیوها وجود ندارد. این موضوع مقایسه بین مطالعات را مشکل می سازد و سبب می شود در مقایسه بین ادهزیوها، رتبه بندی آنها بیش از مقدار عددی نتایج اهمیت داشته باشد. بررسی مطالعات آزمایشگاهی و مطالعات کلینیکی نشان میدهد همبستگی بین اندازه استحکام باند و یافته های کلینیکی به نوع آزمایش بستگی دارد. آنالیز کیفی واکنش ادهزیودندان و تعیین عمق نفوذ ماده ادهزیو در نشان دادن عملکرد سیستم ادهزیو کمک کننده اند، اما نمی توانند معیاری برای پیش بینی استحکام باند باشند. اندازه گیریهای غیرمستقیم یا ارزیابی واکنش ادهزیو تکامپوزیت (مانند نفوذ رنگ یا ارزیابی سلامت مارجینال) با کارآیی کلینیکی همبستگی ندارند و یا همبستگی آنها محدود است. سیستم های ادهزیو قبل از کاربرد کلینیکی، باید در شرایط آزمایشگاهی تست شوند و با یک ادهزیو استاندارد مقایسه شوند. برای پیش بینی بهتر کارآیی کلینیکی ادهزیو، نمونه ها باید قبل از آزمایش به مدت چند ماه در آب نگهداری شوند. 

‏کلید واژه ها: استحکام باند ، برشی ، کششی ، ریزکششی ، ریزنشت ، میکرولیکیج ، هیبرید لایر ، سیستم های ادهزیو ، مواد ترمیمی دندان ، تست های آزمایشگاهی بررسی خواص ادهزیو ها و کامپوزیت های دندانی ، دندانپزشکی ترمیمی PMID: 22139713

‏مقدمه: 

‏هر ساله سیستم های ادهزیو جدیدی به بازار عرضه می شود. در مورد بسیاری از این سیستم ها ادعا می شود کاربرد آنها به زمان کمتری نیاز دارد و یا ماده ضدباکتریایی افزوده شده طول عمر ترمیم را افزایش می دهد. از آنجا که سیستم های تک مرحله ای متعددی در بازار موجود است، سازندگان در رقابت ‏با یک دیگر تلاش می کنند محصولات با مزایای بیشتر از جمله محصولات سالم تر و با کاربرد ساده تر تولید کنند. ارقام فروش نشان میدهد دندانپزشکان بیشتر به سیستم های ساده علاقه دارند و لذا در سالهای اخیر استفاده از سیستم های چند مرحله ای کاهش و سیستم های ساده افزایش یافته است. 

بیماری پریودنتال (PD) یا پریودنتیت یک بیماری باکتریایی است که بافت های نگهدارنده دندان را درگیر میکند. دو مشخصه این بیماری التهاب و تحلیل استخوان است. شناخت مکانیسم های ارتباطی بین این دو مشخصه میتواند در یافتن روشهای درمانی موثر کمک کننده باشند. عفونت باکتریایی علت اصلی این بیماریست اما برای ایجاد و پیشرفت بیماری کافی نیست. در واقع، عوامل مشتق شده از باکتریها موجب تحریک واکنش التهابی موضعی و فعال شدن سیستم ایمنی ذاتی میشوند. پاسخ ایمنی ذاتی شامل شناسایی اجزاء میکروبی توسط سلولهای میزبان است. عمل شناسایی با واسطه کیرنده های شبه زنگوله ای (TLR) بیان شده بر روی لکوسیتها و سلولهای ساکن بافتی انجام میگیرد. فعال شدن این سلولها منجر به آزادسازی سیتوکینهای پیش- التهابی و تجمع فاگوسیتها و لنفوسیتها میشود. ایمنی اختصاصی با فعال شدن لنفوسیتهای T ‏(واکنش Th1Th2 Th17 Treg ‏) و فعال شدن لنفوسیتهای B (تولید آنتی بادی) شروع میشود. در این فرآیند التهابی، سیتوکینهای تاثیرگذار بر تنظیم و نگهداری استخوان، نقش عمده ای دارند زیرا اعتقاد بر این است که تخریب بافت در نتیجه پاسخ ایمنی میزبان به تهاجم باکتریها روی میدهد. در این مقاله مروری، به بررسی انواع سلولها، سیتوکینها و مکانیسم های موثر بر تخریب بافتهای نگهدارنده دندان و نیز روشهای درمانی مرتبط با این مفاهیم پرداخته شده است. 

‏مقدمه:

بیماری پریودنتال (PD) یک بیماری عفونی، التهابی و مزمن

است که بافت پریودنشیوم را درگیر میکند و بتدریج سبب تحلیل استخوان آلوئول نگهدارنده دندان میشود. پریوذدشیوم یک ساختار حمایتی است که دندانها را احاطه کرذه و از آنها پشتیبانی میکند. این ساختار از بافتهای مختلف شامل لثه، سمنتوم، لیگامان پریودنتال و استخوان آلوئول تشکیل شده است. 

ارتباط پوکی استخوان (استئوپروزیس) و اختلالات استخوان های فک موضوع قابل بحثی است. پوکی استخوان و بیماری های پریودنتال هر دو نوعی بیماری تحلیل استخوان هستند. به عنوان یک فرضیه، پوکی استخوان عامل خطر برای پیشرفت بیماری پریودنتال است و بالعکس، بیماری پریودنتال می تواند زمینه ابتلا به استئوپروز باشد. 

‏مدل های فرضی در توضیح این ارتباط وجود دارد: تصور می شود کاهش تراکم توده استخوانی ناشی از پوکی استخوان ممکن است تحلیل استخوان آلوئول ناشی از پریودنتیت را تسریع کند و در نتیجه تهاجم باکتری های پریودنتال را تسهیل نماید. باکتری های مهاجم می توانند بطور مستقیم با آزاد سازی انواع توکسین و بطور غیرمستقیم با ترثسح واسطه های التهابی موجب تغییر در هموستاز طبیعی بافت استخوان، افزایش فعالیت استئوکلاست ها و کاهش موضعی و سیستمیک تراکم استخوان شوند. مطالعاتی که به بررسی ارتباط بین این دو وضعیت پرداخته اند، بدلیل تفاوت در روس مطالعه، حجم نمونه و شاخص های مورد استفاده نتایج متناقضی را نشان داده اند. در مقاله حاضر به بررسی مروری مطالعاتی که ارتباط پوکی استخوان با اختلالات دهان از جمله تحلیل استخوان فک، بیماری های پریودنتال و از دست دادن دندان را مورد بررسی قرار داده اند، پرداخته شده است. 

‏برای روشن شدن ارتباط بین از دست رفتگی استخوان بطور سیستمیک و بطور موضعی در نواحی دهانی و نیز برای تعیین نقش دندانپزشکان در شناسایی خطر پوکی استخوان انجام مطالعات کنترل شده مورد نیاز است.  

‏ پوکی استخوان، استخوان های فک ، بیماری های پریودنتال

‏مقدمه:

پوکی استخوان (OP) بیماری سیستمیک اسکلتی است که با کاهش توده استخوانی و ضایعات ساختار میکروسکوپی بافت استخوان و در نتیجه افزایش شکنندگی و مستعد شدن به شکستگی استخوان مشخص میشود. در گذشته، OP یک فرایند فیزیولوژیکی مرتبط با افزایش سن در نظر  گرفته می شد، اما امروزه به عنوان یک بیماری مزمن چذد علتی شناخته 

هیپو کلرید سدیم با وجود برخی معایب، شایع ترین شوینده اندودنتیک است. شوینده های موجود فاقد تمام ویژگیهای ایده آل میباشند. از این رو برخی مواد جدید بمنظور جایگزینی شوینده های فعلی در دست مطالعه اند. در این مقاله به بررسی مروری شوینده های جدید، مزایا و محدودیت های آنها برداخته شده است. 

‏کلیدواژه: باکتری های کانال ریشه ، شوینده های کانال ریشه ، فتودینامیک ترابی ، کلرهگزیدین ، هیپوکلرید سدیم ، EDTA ‏، شوینده های جدید کانال ریشه 

مقدمه:

‏کیفیت فایل های اندودنتیک اینسترومنتهای چرخشی،

‏محلولهای شوینده و چلاتورها (chelating agents) که برای پاکسازی، شکل دهی و ضدعفونی کانالهای دچار عفونت بکار برده می شوند، در موفقیت و طول عمر درمانهای اندودنتیک نهق مهمی دارند. مطالعات انجام شده بر روی حیوانات و انسان میکروارگانیسرم ها را عامل ایجاد و تداوم بیماریهای پالپ و پری اپیکال نشان داده اند( ٢ ‏- ١ ‏). حذف میکروارگانیسم ها از کانالهای عفونی یک کار پیچیده است. حذف عفونت پیش از پرکردن کانال، شانس موفقیت درمان را بالا می برد. برعکس، در صورت باقی ماندن یا نفوذ مجدد میکروارگانیسم ها بداخل کانال پس از پرکردگی یا آبچوریشن کانال، خطر شکست درمان افزایش می یابد( ۵، 6‏). بمنظور کاهش تعداد میکروارگانیسم های سیستم کانال ریشه از روشهای مختلف اینسترومنتیشن، شستشوی کانال و داروهای داخل کانال استفاده می شود. عوامل شیمیایی همراه با اینسترومنتیشن با هدف پاکسازی کامل تمام سطوح سیستم کانال ریشه، رکن اساسی درمان اندودنتیکلرا تشکیل میدهد(ا). شستشوی کانال تکمیل کننده اینسترومنتیشرن است که به حذف بقایای بافتی و میکروارگانیسم ها کوک میکند( ٨ ‏). برای رسیدن به این هدف، روش شستشوی کانال نقش مهمی دارد( ٩،١٠ ‏). نتایج حاصل از شستشوی کانال به عملکرد ماده شوینده و قابلیت تماس با میکروارگانیسم ها و باقی مانده های بافتی بستگی دارد( ٢ ‏ا، ١١ ‏). 

پوکی استخوان بویژه در زنان یائسه بسیار شایع است. این بیماری با کاهش توده و استحکام استخوان مشخص میشود. پوکی استخوان میتواند استخوان فک را درگیر کند که به عنوان یک کنترل اندیکاسیون احتمالی قرار دادن ایمپلنت دندان مطرح است. در این مقاله مروری به بررسی اثر پوکی استخوان بر اسئواینتگریشن ایمپلنت پرداخته شده است. مدلهای تجربی نشان داده اند که پوکی استخوان بر روند اسئواینتگریشرن تاثیر منفی میگذارد، که این تاثیر با درمان مناسب برگشت پذیر است. با این حال، مطالعات انجام شده در بیماران با پوکی استخوان نشان داده اند که طول عمر ایمپلنت در این افراد نسبت به افراد سالم تفاوت ندارد. بر این اساس، پوکی استخوان را نمی توان بعنوان یکی از عوامل منع قرار دادن ایمپلنت در نظر گرفت. بیس- فسفونات های خوراکی متداولترین داروی مورد استفاده برای درمان پوکی استخوان است. گرچه مواردی از نکروز استخوان فک در بیماران تحت درمان با بیس فسسفونات ها گزارش شده است، اما این موارد بسیار نادرند و معمولآ با مصرف وریدی بیس- فسفونات در مبتلایان به نئوپلاسرم با سایر بیماری های جدی دیده میشود. با این حال، بیماران تحت درمان با بیس- فسفوناتها باید نسبت به احتمال بروز چنین عوارضی مطلع شوند و در موارد تجویز این داروها باید از آنها رضایت نامه گرفته به نظر میرسد که توقف مصرف بیس- فسفوناتها قبل از قرار دادن ایمپلنت ضروری نمیباشد. 

مقدمه:

‏پوکی استخوان یک بیماری سیستمیک اسکلتی است که با کاهش استحکام استخوان و افزایش خطر شکستگی مشخص میشود(ا). پوکی استخوان بیماری بسیار شایعی است و در سراسر جهان حدود ٣٠٠ ‏میلیون نفر به آن مبتلا هستند.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی عوامل اتیولوژیک تحلیل خارجی ریشه بود (عوامل بیمار و عوامل درمانی). 

‏مواد و روشها: در این مطالعه 163 ‏بیمار که درمان ارتودنسی آنها تکمیل شده بود و دارای رادیوگراف های پانورامیک و سفالومتریک قبل و پس از درمان بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. طول دندان از آپکس تا لبه انسیزال یا نوک کاسپ بر روی عکس پانورامیک اندازه گیری شد. اوربایت و اورجت با استفاده از رادیوگرافهای سفالومتریک لترال قبل و بعد از درمان اندازه گیری شد. تحلیل ریشه هر دندان و عوامل اکلوژن با استفاده از آنالیز واریانس مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. با کاربرد آزمون t میانگین تحلیل ریشه بین مردها و زنها، بین موارد با اکستراکشن و موارد بدون اکسترکشن، و نیز بدن افراد با دریافت جراحی و افراد بدون دریافت جراحی مقایسه گردید. با استفاده از ضریب همبستگی پیرسن ارتباط بین تحلیل ریشه و سن شروع درمان ارتودنسی، تغییر اوربایت، تغییر اورجت و نیز طول دوره درمان ارزیابی شد. 

‏نتایج: بیشترین تحلیل ریشه در انسیزور سانترال بالا و در مراحل بعدی در انسیزور لترال بالا، انسیزور سانترال پایین و انسیزور لترال پایین دیده شد. سابقه اکسترکشن دندان بطور قابل توجهی با تحلیل ریشه دندان مرتبط بود. طول دوره درمان با مقدار تحلیل ریشه همبستگی مثبت داشت. 

‏نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که درمان ارتودنسی باید در بیماران نیازمند به درمانهای طولانی مدت و بیماران با سابقه اکسترکشن دندان به دفت انجام گیرد. 

‏کلیدواژه: تحلیل ریشه دندان ، طول دوره درمان ، کشیدن دندان در ارتودنسی ، ابن بایت فدامی ، ادیوگرافی دندان ، رادیوگرافی بانورامیک ، تحلیل ریشه دندان مرتبط با درمان ارتودنسی : بررسی عوامل اتیولوژیک PMID: 21977469

تقاضا برای دندانپزشکی زیبادی پیوسته رو به ازدیاد است و تمایل بیماران به داشتن دندان هایی با ظاهر زیبا افزایش مییابد. عمده ترین هدف بیشتر بیماران برخورداری از دندانهای هر چه سفیدتر است. با این حال، هنگام بلیچینگ یا سفید کردن دندانها توجه به برخی نکات احتیاطی الزامیست. طی دهه گذشته، در مطالعات متعدد تاثیر سفید کننده ها بر مواد ترمیمی ارزیابی شده است. در این مقاله تاثیر کلینیکی بلیچینگ بر روی ترمیم های آمالگام، پرسلن، اورموسر، گلاس آینومر، کامپومر و رزین کامپوزیت مورد بحث قرار میگیرد. 

‏واژه های کلیدی: بلیچینگ دندان ، تاثیر بر مواد ترمیمی ، سفیدکننده های هفدان ، آمالگام ، کامپوزیت های هفدانی ، سرامیک ، برسلن ، اورموسر، رزین کامپوزیت ، کامپومر ، گلاس اینومر ، تغییر رنگ دندان ها ، میکروهاردنس ، ریزسختی ، خشونت سطحی 

‏مقدمه: 

‏با رواج بیشتر بلیچینگ دندانی، بسیاری از بیماران این درمان را به دلایل زیبایی انتخاب میکنند. در اغلب موارد فرد خواستار دندان های سفیدتری است و در سایر موارد بلیچینگ به منظور برطرف کردن تغییر رنگهای داخلی مرتبط با فلوراید، نکروز پالپ، تتراسایکلین، مصرف دخانیات و نوشیدن چای، قهوه یا سایر نوشیدنیهای رنگزا انجام میگیرد. با رواج بیشتر بلیچینگ و عرضه فرآورده های جدید، بسداری از محققان اثرات این محصولات را بر روی دندانها و مواد ترمیمی مورد مطالعه قرار داده اذد. بنظر میرسد پراکسید هددروژن (HP) و کاربامید پراکساید (CP) ، بعنوان رایج ترین سفید کننده ها، میتوانند خواص فیزیکی ترمیم های دذدانپزشکی از قبیل رنگ، خشونت سطحی، سختی و نشت یونی را تغییر دهند. در این مقاله، تغییرات مواد ترمیمی در اثر بلیچینگ از جنبه کلینیکی مورد بحث قرار گرفته است. 

لیسبوا و همکاران (٢٠١٣‏) تاثیر دپروتئینه کردن عاج را بر استحکام باند بین سمان های سلف- ادهزیو رزین و سطوح عاج بررسی کردند. نمونه های عاج در سه گروه تقسیم بندی شدند: بدون آماده سازی (گروه شاهد)، آماده سازی توسط اسید- اچ و آماده سازی توسط اسید- اچ و سپس دپروتئینه کردن. استوانه هایی از سمان RelyX Unicem ‏ یا BisCem (تعداد 6 عدد) بر روی سطوح عاج ساخته شد و به منظور تعیین استحکام برشی تحت آزمایش قرار گرفتند. آنالیز داده ها با استفاده از انالیز واریانس ‏دوطرفه و آزمون Tukey ‏انجام شد. نتایج نشان داد در نمونه های RelyX Unicem ‏ ، هیچ یک از روشهای آماده سازی سبب بهبود استحکام باند نشد اما در نمونه های BisCem ‏دپروتئینه کردن منجر به افزایش استحکام باند شد در حالی که اچ اسیدی به تنهایی کارآیی این ماده را بهبود نداد. 

‏سمان های سلف- ادهزیو (SARCs) به منظور ساده کردن اعمال کلینیکی و برطرف کردن مشکل حساسیت تکنیکی مرتبط با کاربرد سیستم های چند مرحله ای ابداع شدند. طبق ادعای سازندگان، این سمانها نیازی به آماده سازی اولیه سطوح دندان ندارند و کاربرد آنها طی یک مرحله قابل انجام است.

ترمیم رزین کامپوزیت مستقیم با تامین زیبایی و جلب رضایت بیمار به یک روش متداول برای ترمیم دندان های قدامی تبدیل شده است. با پیشرفت تکنولوژی و افزایش دانش نسبت به خواص نوری بافت دندان، ساخت کامپوزیت رزین های جدید با خواص مکانیکی و اپتیکال مطلوب فراهم شده است. در نتیجه این پیشرفت ها، انجام ترمیم های زیبایی در نواحی جلویی دهان امکان پذیر میباشد. با بهبود درمان های محافظه کارانه و ابداع تکنیکهای جدید می توان دندان های قدامی دچار پوسیدگی و شکستگی را به نحوی که نمای طبیعی دندان حفظ گردد، ترمیم نمود. در این مقاله اصول هنری و علمی انتخاب رنگ و نوع رزین کامپوزیت جهت ترمیم های قدامی توضیح داده شده است. 

‏کلیدواژه: انواع مواد دندانی ، ترمیم دندان با کامپوزیت ، کامپوزیت های دندانی ، تکنیکهای کلینیکی انتخاب رنگ ، ترمیم شکستگی دندان ، ترمیم دندان های شکسته ، ترمیم های همرنگ دندان ، دندانپزشکی زیبایی ترمیمی.

هدف مطالعه: کوبی و همکاران ( ٢٠١٣ ‏) طی یک مطالعه سه ساله (آینده نگر، تصادفی، مولتی سنتریک) طول عمر ترمیم های خلفی انجام شده با بیودنتین (یک ماده جدید جایگزین عاج) را مورد بررسی قرار دادند. 

‏مواد و روش ها: ابتدا به منظور ارزیابی طول عمر بیودنتین در ترمیم های خلفی، این ماده بر اساس معیارهای USPHS (خدمات بهداشت همگانی ایالات متحده) با کامپوزیت z100 مورد مقایسه قرار گرفت. در مرحه دوم پس از بروز ابریژن، بیودنتین به عنوان ماده جایگزین عاج در همراهی با کامپوزیت z100 ارزیابی شد. 

‏نتایج: ابتدا ٣٩٧ ‏نفر وارد مطالعه شدند. در بررسی اولیه که پس از یک سال انجام شد، ٢١٢ ‏نفر در مطالعه باقی مانده بودند. در ابتدای انجام ترمیم، هر دو ماده از نظر جا به جایی‏، فرم آناتومیک ( )، تطابق لبه ای   و تماس اینترپروگزیمال   درجات مطلوبی را نشان دادند. طی پیگیری، دو ماده از نظر خشونت سطحی در سطح مطلوب درجه بندی   شدند و بعلاوه فاقد پوسیدگی ثانویه و درد پس از عمل بودند. بیودنتین تا شش ماه پس از انجام ترمیم خواص قابل قبولی را ازنظر فرم آناتومیک  ، تطابق لبه ای   و تماس اینترپروگزیمال  حفظ نمود. مقاومت به تغییر رنگ لبه ای در بیودنتین برتر از z100 بود. در مواردی که پس از کنترل وایتالیتی پالپ، بیودنتین به عنوان جایگزین عاج حفظ و با کامپوزیت z100 پوشانده شد، ترمیم هایی مطلوب و بدون علایم کلینیکی را فراهم آورد. 

‏نتیجه گیری: بیودنتین به عنوان ماده ترمیمی دندانهای خلفی تا شش ماه قابل قبول است. چنانچه پس از این مدت با کامپوزیت z100 پوشش داده شود، یک جایگزین عاجی مناسب، با کارآیی مطلوب و قابل قبول خواهد بود. 

‏اهمیت کلینیکی: بیودنتین می تواند به عنوان جایگزین عاج در زیر ترمیم های خلفی کامپوزیت استفاده شود. 

در این مطالعه تاثیر عوامل پاک کننده شیمیایی بر استحکام باند بین سمان رزینی و پست های گلاس فایبر بررسی شد. این عوامل عبارت بودند از: اسید هیدروفلوئوریک 10%، اسید فسفریک 35%، هیدروژن پرکسید 50%، استون، دی کلرومتان، اتانول، ایزوپروپانول و تتراهیدروفوران. نمونه های اپوکسی گلاس فایبر با سطح تخت بمدت 60  ثانیه تحت تاثیر عامل شیمیایی قرار داده شفد. استوانه هایی از سمان رزینی بر روی سطح تخت نمونه ها تهیه شد و تحت نیروی برشی قرار داده شدند. تمام عوامل پاک کننده شیمیایی در مقایسه با نمونه های گروه کنترل (بدون آماده سازی توسط عامل شیمیایی) منجر به استحکام باند قویتری شدند. تمام شکست ها از نوع ادهزیو بود. تمام عوامل مورد بررسی در این مطالعه استحکام باند را بهبود دادند و بویژه اثربخشی دی کلرومتان و ایزوپروپانول بیشتر بود.

کلیدواژه: اسیدها، تکنیک پوست و کور، سمان های رزین، مقاومت برشی، حلال ها.